Storm voor de stilte

Zo, deze blog schrijf ik vanuit Nederland! Heerlijk en raar om weer (even) terug te zijn. De afgelopen weken rustige weken gehad, waarbij ik nog wel wat nieuwe, leuke projectjes begonnen ben. De zomer is nu ook in Zweden echt begonnen en dat betekent geen schoolprojecten en taalles meer voor de komende twee maanden. Maar het word niet alleen maar van de Zweedse zomer genieten, ik vlieg 10 juli weer terug en heb dan een aantal weken veel filmklussen op de agenda staan. Maar eerst de komende dagen nog even genieten van familie en vrienden.

Toen ik afgelopen woensdag in het vliegtuig naar Schiphol een broodje kaas en een glas melk kreeg aangeboden kon ik een ruime glimlach niet onderdrukken. Ik was best wel blij en (op een goede manier) gespannen om weer een tijdje naar Nederland te gaan. Hoe gaat het zijn om familie en vrienden weer te zien na vijf maanden? Ook had ik een erg goede reden om terug te vliegen, mijn jongere zus Elianne is afgelopen donderdag in het huwelijksbootje gestapt!
Toen ik door Schiphol wandelde, een treinkaartje kocht, de trein naar Rotterdam pakte, incheckte met mijn ov-chipkaart bij de metro en naar het huis van mijn ouders liep bedacht ik me: ‘dit voelt eigenlijk heel normaal’. Mijn ouders waren nog niet thuis en terwijl ik in de voortuin op hen aan het wachten was voelde het net alsof ik ze misschien een weekje niet gezien had.
Het was natuurlijk heerlijk om ze weer te zien en tijdens het avondeten diezelfde dag zeiden mijn ouders ook dat het eigenlijk heel ‘normaal’ voelde. Gelukkig ;-)

De afgelopen weken naast mijn werkzaamheden veel bezig geweest met de geplande trip naar Nederland. Hoe lang ga ik? Wie ‘moet’ ik bezoeken en wie ga ik bezoeken als ik tijd over heb? Ik vloog de dag voor de bruiloft van mijn zus terug en besloot een dagje eerder naar Stockholm te gaan om daar een middag te shoppen. Wat Zweedse presentjes voor mijn ouders en nieuwe kleding voor de bruiloft. Die werden met plezier ontvangen, dus blij dat ik dat gedaan heb. :)

Wat was de maand juni een volle, maar gave maand trouwens! Het begon met mijn midterm-training in Stockholm, met een internationale groep jongeren praten over onze verschillende EVS-projecten. Welke problemen kom je tegen en hoe ga je er mee om? Erg interessant en bovenal heel gezellig.

Na deze training ben ik zo snel mogelijk weer naar huis gegaan omdat mijn hulp hard nodig was bij een internationale jongerenuitwisseling die was georganiseerd door mijn host-organisatie. Een groep jongeren uit Duitsland, Frankrijk, Georgië, Armenië en Wit-Rusland kwam een week bij elkaar om cultuur- en danservaring uit te wisselen. Ik was ‘support staf’ en dat betekende veel heen-en-weer rijden, koken en dingen organiseren. Het was een onwijs toffe week waarin ik opnieuw een heleboel gave mensen heb ontmoet vanuit heel Europa. Maar ook een waarin ik kapot ging van de drukte en me dood ergerde aan drie patsertjes uit Frankrijk die continu zonder shirt rondliepen en tegen de muur aan het aanrijden waren. Mensen verschillen zullen we maar zeggen…

Dit project viel samen met het jaarlijkse evenement van Viksjöforsbaletten: Dansforum. Iedere zomer is er een dag in Viksjöfors (een dorp van 1500 inwoners), waar er minimaal 20 nationaliteiten rondlopen. Dansers vanuit letterlijk de hele wereld komen naar het dorp om een dansvoorstelling te geven. Ik had de nobele taak om alle voorstellingen te filmen. Best een monnikenwerk, vooral het uploaden. Een groot deel van de optredens is hier te bekijken:

https://vimeo.com/album/1978724

Na deze enorm drukke dagen had ik het gelukkig een paar weken wat rustiger. Veel aan de montage van alle videobeelden gezeten en tijd met God doorgebracht.
De laatste week voordat ik naar Nederland terug vloog kreeg ik echter het verzoek om een ‘remake’ van een bestaande videoclip te maken. Gedaan met de rust :P
Drie jongerenleiders van verschillende kerken hebben een project georganiseerd voor deze zomer. Op de openingsavond van dit project willen ze als verassing een gek filmpje laten zien en ze hebben mij gevraagd dit te maken. Het eindigde in een dik script en een hilarische dag vol achterlijke kostuum en leuke opnames. De montage moet nog gedaan worden, maar ik weet zeker dat het een heel leuk filmpje gaat worden.

Toch voelen al die projecten zo ver weg nu ik weer even met mijn gat in Nederland zit. Patat met en een frikandel smaken weer als vanouds en ik smeer zonder er bij na te denken een boterham met hagelslag.
De bruiloft van mijn zus was geweldig en het voelde zo vertrouwd om familie, vrienden en bekenden weer te zien.

Maar toch voelt het ook een beetje gek. Ik heb nu alles (tijdelijk) in Zweden en zij nog steeds allemaal hier. En na een paar dagen hier te zijn, merk ik toch ook wel dat ik nog geen spijt heb van de keuze om een jaar in Zweden te wonen. Ik geniet van de tijd hier, maar heb ook wel weer zin om weer terug te gaan naar mijn kot in Edsbyn. De ‘vakantie’ in Nederland heeft me ook al de kennis gegeven dat het heel bijzonder en best raar gaat worden om mijn draai weer te vinden in Nederland als ik volgend jaar februari weer terugkom. Maar goed, nu eerst maar eens van alle liefde en positieve invloeden genieten, hier en straks weer in Zweden.

Gods zegen,

Jorim