Het voelt als het begin

Zo,

Laat thuis vandaag, heel de avond met Chris bij een kampvuur gezeten om alles wat nog voor mijn vertrek geregeld moet worden door te spreken. Had een hoop inspiratie, want vandaag heb ik mee gedaan aan een (verplichte) trainingsdag voor jongeren die binnenkort aan European Voluntary Service (EVS) gaan beginnen.

Even een korte uitleg;
EVS houdt in het kort in dat de Europese Unie (EU) jongeren tussen de 18 en 30 jaar de kans geeft om 2-12 maanden vrijwilligerswerk te doen bij een organisatie in een Europees land. De invulling van de werkzaamheden staat in principe vrij, wel heeft de EU een aantal eigen doelstellingen die in de projecten een plaats krijgen. Het ontwikkelen van solidariteit, stimuleren van actief Europees burgerschap en het creëren van wederzijds begrip onder jongeren. In 'ruil' voor je werkzaamheden betaalt de EU je reiskosten, kost- en inwoning en krijg je een klein beetje zakgeld.

Sinds de zomer van 2010 loop ik al met het idee rond om met dit project mee te gaan doen en in oktober heb ik te horen gekregen dat mijn subsidie-aanvraag is goedgekeurd. Ik heb via de organisatie 'Rock Solid' (internationale jongerenorganisatie van Chris van Maanen) de aanvraag in augustus 2011 ingediend en heb nu dus groen licht om per 1 februari 2012 een volledig jaar in Edsbyn, Zweden vrijwilligerswerk te doen.

Mijn gastorganisatie in Zweden is Viksjöforsbaletten. Jawel, van origine een balletschool. Nou zal een tutu mij vast goed staan, ik ga me weinig met dans bezig houden. Ik heb voor deze organisatie gekozen omdat zij op zoek waren naar een vrijwilliger die affiniteit heeft met camerawerk en mediagebruik. Naast hand-en-span-diensten voor de organisatie ga ik me bezig houden met videoprojecten. Zo ga ik onder andere workshops cameragebruik en videomontage geven aan pubers, assisteren bij verschillende projecten die een combinatie van dans, theater en film zijn en een professioneel documentairemaakster assisteren bij een aantal van haar producties.

Vandaag heb ik dus een voorbereidingsdag meegemaakt in Utrecht. Samen met ongeveer 20 andere Nederlandse jongeren die binnenkort aan hun EVS beginnen kreeg ik vooral veel informatie over het voorbereiden van je vertrek. Waar houdt je rekening mee? Wat moet je niet vergeten?

Naast deze praktische informatie werd er ook het een en ander verteld over de negatieve kanten van een langdurig project in het buitenland. Iets waar ik zelf niet teveel op probeer te focussen. Er is dus een heuse grafiek (zie bijgevoegde foto) hoe een mens integreert en wanneer hij blij en wanneer hij depressief is! En iedere vrijwilliger krijgt met deze fases te maken!
De duur en de sterkte van de fases valt (gelukkig?) per karakter mee, maar nu is dus al zeker dat volgend jaar op een gegeven moment ik enorm last krijg van 'mental isolation'. Ik ga thuis enorm missen, krijg wrokgevoelens tegen de Zweden, ga slecht slapen en minder eten.

Maar volgens de organisatie is de heimwee het ergst. Dan loop ik alleen door de uitgestrekte bossen tussen de elanden en denk ik meewarig terug aan de tijd dat ik nog op een plek woonde waar meer mensen zoals ik woonde. Dan denk ik aan de plaats waar vandaan ik deze blog schreef. Dan ben ik een stadse rakker, midden in de natuur.